→ Je bent nu in dag 4: dinsdag, 2009-08-18
Toen we wakker werden, ontdekten we dat we op een toch wel luxe camping zaten. Eerst was het zaak om alvast voor het avondeten te zorgen. We zaten aan de rand van het stadje Køge, dus gingen we wandelend op zoek naar een supermarkt. Na toch wel een stukje lopen, maar het was toch lekker weer, vonden we een winkel waar we groente, aardappels en vlees konden kopen.
Nog circa 50 km waren we verwijderd van Kopenhagen. We stapen op de motor, reden er snel naartoe en stapten uit in de buurt van de beroemde zeemeermin. Vervolgens liepen we verkeerd, dus we hebben niet meteen de zeemeermin gezien, maar wel de mooiste delen van Kopenhagen, o.a. de bekende straat Nyhavn waarvan we ook een foto gemaakt hebben. Later zouden we die straat nog een keer tegenkomen, in het klein, in Legoland!
Het was wel warm hoor, wandelen met motorkleding aan. We kwamen na een mooie wandeling bij het fort (Kastellet) aan, Mireille kreeg wat last van haar heup, dus we hebben na het fort nog even uitgerust op een bankje. Iets verderop gingen we weer zitten — Evert zag een ijstentje en is dan meteen verloren. We hebben genoten van het ijsje; ze waren zo lekker! Mireille was even helemaal aan het wegdromen.
Nog een stukje verder, en ja, bescheiden en onopvallend aan de waterkant, daar zat ze: de zeemeermin. Haar blik was gericht op de zee, haar vissenstaart lag soepel op de rots, haar blote borsten genoten zonder schaamte van de zon. Ze was niet overdreven groot, eerder een gemiddelde tot kleine vrouw. Al die mensen om haar heen leek ze niet op te merken. Haar ogen waren iets anders gevormd, met een andere uitdrukking, alsof ze inderdaad in de zee kon schouwen. Onbeweeglijk zat ze daar, van steen. Want ja, dit is toch wel het bekendste beeldhouwwerk van Denemarken. Dit is de zeemeermin waarmee de sprookjesschrijver Andersen zo bekend mee geworden is. Een goede vriend van hem heeft dit beeld gemaakt. En nee, het lijkt geheel niet op Disney, gelukkig maar.
Hadden we alles van Kopenhagen nu al gezien? Nee! De bekende hippiewijk Christiania wilden we nog zien. Waar mensen in kraakpanden zitten, hun eigen regels opstellen en creatief leven. Maar waar zouden we het kunnen vinden? Op de kaart in ieder geval niet. Mireille maakte een paar slimme en aannemelijke opmerkingen en met de GPS reden we in bijna een rechte lijn richting ons doel, zo bleek achteraf. Toen we een wat merkwaardige fietstaxi zagen, wisten we wel dat we in de buurt waren. Ja, ineens zagen we de toeganspoort.
Christiania is een uniek stukje stad in een stad. Krakerspanden, alcohol, softdrugs, nog meer softdrugs… Leuk om doorheen te lopen, maar toch niet helemaal ons ding. Toch wel leuk waren de soms best creatieve dingetjes, zoals een prachtig uitgevoerd speeltuintje voor de kinderen. En veel van de wijk was behoorlijk gericht op toeristen. Na een ronde overal langs gingen we weer op weg, op zoek naar een lunch.
We waren nu al best moe. Rijden door de stad is geen eenvoudige zaak, alles zit vast en wandelaars en fietsers lijken zich aan geen enkele regel te houden. Met de motor is het dan gelukkig wel weer gemakkelijk ergens doorheen te glippen en je kan dan ook overal meteen parkeren. We hebben de lunch – heel erg fout, dat weten we – genuttigd bij een grote Burger King. Daar hebben we toch nog wel een poosje gezeten. Daarna hebben we een stukje door de winkelstraten gelopen. Terug bij de motor bleek dat er op het plein een bandje zou gaan optreden. Onze motor was compleet ingebouwd met fietsen. Na wat fietsen aan de kant gezet te hebben, zijn we er snel vandoor gegaan – accelereren is leuk! – om weer terug te keren naar de camping. De terugweg niet langs de snelweg gegaan, maar langs langzamere binnenwegen, om meer van de omgeving te kunnen zien.
Ons avondeten zou lekker en gezond worden. Mireille ging voortvarend aan de slag op de gasstelletjes die ze al ontdekt had bij de centrale voorzieningen van de camping. De campingpannetjes die we hadden meegenomen waren eigenlijk net iets te klein, maar het is gelukt.
| Vorige | Volgende |