Zweedse cultuur, spoken, tentamen en meer (deel 2)
Dinsdagavond 2 oktober was het tijd voor één van de hoogtepunten die Global Friends organiseren: de Ghost Walk door Gamla Stan. Met een gids (een man in lange zwarte jas met een zwarte hoge hoed, een lantaarn en een dubieuze leren tas) liepen we door een donker en verlaten Gamla Stan, door alle duistere steegjes en langs uitgestorven pleintjes. Onderweg werden we getrakteerd op allerlei verhalen over ‘ghosts, murders, myth, mystery, disease & legend’. Onze ‘gids’ Anthony was echt steengoed in verhalen vertellen. Zodra hij begon, werd je als het ware meegezogen in het verhaal en daar maakte hij af en toe dankbaar gebruik van door ineens keihard ‘boe’ in het gezicht van sommige ademloze luisteraars te roepen. De hele tocht was ontzettend gaaf, ergens toch wel heel erg eng (de meesten hebben ’s avonds toch stiekem onder hun bed gekeken) en ook heel bijzonder (hoeveel mensen kunnen ook zeggen dat ze rattenvlees hebben gegeten?).
Voor de woensdagavond hadden we op de introductiedag in augustus een officiële uitnodiging gekregen van the city of Stockholm voor een buffet voor alle internationale studenten in Stockholm. Dit buffet vond plaats in de City Hall, in de hal waar ook het jaarlijkse Nobelprijsdiner wordt gehouden met de Nobelprijswinnaars en andere vooraanstaande gasten. Het was echt een staand buffet; er was geen enkele stoel te bekennen en toen we even op de trap wilden zitten, werd ons weinig subtiel duidelijk gemaakt dat dit niet de bedoeling was. Subtiliteit was niet bepaald het sterkste punt van de organisatie, want toen het volgens planning genoeg was geweest, werden meteen alle tafels leeggehaald ongeacht of je genoeg had gehad. Ook stonden er ineens mensen die alle studenten als een kudde schapen één kant op dreven en er alles aan deden om je eruit te krijgen. Op de trap vormden ze een ketting van mensen – armen in elkaar gehaakt – waarmee ze je gewoon de trap afduwden als je achterbleef. Toch was het een leuk buffet en de city hall zelf is een prachtig gebouw met een gouden zaal, geheel opgebouwd uit een enorm blinkend gouden mozaïek.
De nacht van vrijdag op zaterdag hebben we opnieuw doorgebracht in de mooie omgeving van Solvik. Dit keer niet met de Amphioxorganisatie, maar met Kaskadus, de jongleergroep van de MF. Het was een nogal regenachtige vrijdag en met het tentamen in het vooruitzicht gingen we uiteindelijk slechts met drie Nederlanders. Dit bleek juist erg leuk te zijn, aangezien de groep verder bestond uit twee Duitsers, een Zwisterse, drie Spaanstaligen en een stuk of tien Zweden. Eenmaal aangekomen, was het vuur al aangestoken. Dit keer niet voor een barbecue of kampvuur, maar (hoe kan het ook anders met een jongleergroep) voor vuurspuwen, vuurfakkels, vuurballen en vuurpois! Nu kwam het goed uit dat het hier al zo vroeg donker wordt en dat Solvik middenin het bos staat met ergens één zielig lantaarnpaaltje. Zelf heb ik me niet aan het vuurspuwen gewaagd, aangezien we eerst met water moesten oefenen en ik me daar al steeds in verslikte en wel een spuugregen kon voortbrengen, maar zeker geen mooie nevel kon blazen. De andere drie opties waren voor mij ook te hoog gegrepen, maar het was zeker ontzettend gaaf om naar te kijken!! Ook het eten was erg gezellig: een lange gedekte tafel met een kaartspel dat bepaalde waar je plaats moest nemen, zodat alle nationaliteiten enigszins gemengd werden. Het diner bestond uit twee gerechten, verschillende soorten dranken, liedjes, tradities en meer studentikoze gebruiken. Het aantal keren dat er ‘Skål!!’ werd geroepen, heb ik niet bijgehouden, maar de sfeer was in ieder geval ontzettend goed. Daarna zijn we natuurlijk weer naar de sauna geweest, maar de duik in het water was dit keer een stuk heftiger! Het was duidelijk te merken dat het water in temperatuur gedaald was sinds de vorige keer dat we erin sprongen. We hebben het allemaal uitgekrijst en er alles aangedaan om zo snel mogelijk weer op de natte en gladde steiger te klimmen. Ondanks deze verschrikking hebben we toch nog meerdere keren een sprong in het meer gewaagd.
Wat we in de tussenliggende dagen gedaan hebben? Gestudeerd! Dinsdag 9 oktober was eindelijk het tentamen Medical Microbiology and Immunology aan de beurt. En dit keer geen kleine munta of dugga voor slechts een paar punten, maar een enorm tentamen met enorm veel studiestof. De uitslag is nog niet bekend en ik heb nog geen idee of ik het gehaald heb. Veel tijd om erover na te denken was er niet aangezien Thomas (van onze groep) die dag ook jarig was. ’s Avonds was er dus een verjaardagsfeest in zijn kamer en corridor waar ook een deel van de mensen uit Solvik uitgenodigd was. Het was een gezellige avond; één van de Duitsers had een gitaar meegenomen en een boek met liedjes waarvan sommige nummers erg internationaal bleken te zijn. In een klein kringetje met één lampje hebben we als rond een kampvuur liedjes gezongen.
Woensdag was het Doktorsskolan, dus dat betekende voor ons een lekker dagje vrij na al dat gestudeer van de afgelopen tijd. ’s Avonds ben ik met Marjolein naar een open repetitie van Ascalpella, het koor van de MF, geweest. Ze waren ontzettend goed en het was erg leuk, maar we hebben ons niet aangemeld aangezien het waarschijnlijk veel te veel tijd gaat kosten in ons volgende blok.
Donderdag 11 oktober begonnen we namelijk met het nieuwe blok Pathology in Huddinge. In Huddinge ligt de zuidelijke campus van Karolinska Institutet en dat is een uur reizen vanaf onze flat. Nu pas ontdekten we de spits in de metro’s en treinen, en de enorme files waar de bus in belandde aan het eind van de dag. Dit blok wordt hard doorwerken, aangezien de gemiddelde dag om 8.30 uur begint en om 16.00 uur eindigt (plus 1 tot 1,5 uur reistijd), het blok verder bestaat uit onder andere vier autopsies (snijden in pas overleden mensen om de doodsoorzaak te achterhalen), veel microscopie en colleges en aangezien de zon in de winter om 10.00 opgaat en rond 15.00 alweer onder zal gaan..
De foto’s van beide delen:
De volgorde is een beetje door elkaar gehusseld
15 oktober 2007 om 19:55
Wow, da’s snel, dit vervolgdeel. Ik hoop dat je nu al je kruit verschoten hebt, want ik weet even niet meer een originele reactie te geven… Maarre, vandaag had ik langer college dan jij, dat zal wel niet vaak meer gebeuren. Daardoor kom ik ook aardig wat mensen tegen. Veel mensen die ik ontmoet vragen hoe het met je gaat, dus kan ik ze altijd van goed nieuws voorzien.
Nu ik erover nadenk, is Anthony ook niet vaak de naam van spoken?
15 oktober 2007 om 20:29
Best heftig allemaal! Tjonge Mireille, had je nu maar Ceasar bij je gehad, dan zou die groep geen schijn van kans hebben gehad om jou en de andere ’schaapjes’ daar weg te duwen!!
Al met al prachtige verhalen, vol afwisseling, het lijkt soms een film. Komende tijd wordt best heavy voor je. Maar je kunt het, gaat lukken Mireille!
Liefs,
Christien
20 oktober 2007 om 14:16
Het is moeilijk voor te stellen dat je ook nog studeert…
21 oktober 2007 om 21:45
De helft is al weer voorbij! Nu komt steeds meer de ‘korte dagen’ periode en waarschijnlijk minder ‘avonturen’. Hoewel de ‘dooie boel’ kan ook wel interessant zijn.
Veel liefs en groetjes van ons,
Pa
22 oktober 2007 om 20:28
Hartstikke leuk die foto’s Mireille! Wonderlijke geweien hebben die rendieren zeg, heel anders dan ze er hier op de Veluwe bij de edelherten uit zien!
17 november 2007 om 18:52
Hey Mireille!!
Waar blijft je volgende berichtje? En ik wil wel foto’s van die sneeuwpop zien!
Je hebt het vast nog wel naar je zin.
Ik ook hier. De jungle was echt super en ik ben nu van plan naar Paraguay te gaan. We houden contact!
X Aleida