Mireille @ Karolinska (2007)

Maandagochtend 27 augustus was de eerste echte collegedag van het jaar. Vroeg opstaan, met de bus naar de campus in Solna. Daar aangekomen voelden we ons best wel bekeken, want ineens sta je daar met je kleine groepje Nederlanders temidden van allemaal Zweden die elkaar enthousiast begroetten na een zomervakantie. Wat ook meteen opviel, was dat de gemiddelde leeftijd hier beduidend hoger ligt dan in Nederland. Sowieso zijn ze hier een jaar later klaar met de middelbare school, maar de gemiddelde leeftijd ligt hier zeker rond de 25 met een aardig percentage van mensen boven de 35. Het aantal studenten is hier ook kleiner: ongeveer 150 studenten, terwijl het er in Leiden ongeveer 300 zijn. Maar het eerste halfuur was toch wel het toppunt: ineens begon de docent een naam op te lezen en uit de zaal klonk een ‘ja’, vervolgens nog een naam, en nog één… Verbouwereerd keken we om ons heen, in wat voor middelbare schoolklas waren wij beland? Maar iedereen vond het heel normaal en het bleef ook muisstil tot de Z voorbij was. Weer wat geleerd.

We hadden ons ook aangemeld bij de Studiefrämjandet en die avond was het tijd voor onze eerste Zweedse les. Het was leuk om een paar woordjes/zinnetjes te kunnen zeggen, want het Zweeds schijnt dan misschien een beetje op het Nederlands te lijken, het is echt totaal niet te volgen. Een krant lezen lukt nog wel enigszins, maar gesproken Zweeds is vrij zangerig en alle klanken zoals wij ze kennen, spreken ze hier heel anders uit. Terug in de metro klonk het overal ‘Hej! Hur är det?’, ‘Jag mår bra!’

De volgende ochtend was het koud! Ik voelde met net een Spanjaard in Nederland in de winter: mensen liepen hier in rokjes en truitjes en schenen nergens last van te hebben, terwijl wij zaten te rillen in onze zomerjassen. Vooral de wind was ijzig, dat gaat nog leuk worden komende winter..

De dagen erna zijn we elke ochtend naar Karolinska gelopen; lekker 40 minuten wandelen in de frisse ochtendlucht met de groep heeft ook wel iets. De Engelse colleges kan ik nu veel beter volgen en iedereen raakt wat gewend. Inmiddels staan we bij de meeste studenten bekend als de ‘Ten students from Holland’ of ‘Dutchies’.
De werkgroepen zijn hier net als de colleges en regelgeving vrij schools. De docent geeft eigenlijk alle antwoorden en er wordt niet echt op gehamerd dat je actief deel moet nemen aan de werkgroep in tegenstelling tot in Leiden.

Donderdagavond besloten we om ergens in Stockholm wat te gaan drinken op een terrasje. Uitgestapt bij Slussen (aan de rand van Gamla Stan), hebben we de trappen in de rotswand beklommen tot we op een op een toren gelegen restaurant uitkwamen met een prachtig uitzicht. Vanaf hier kon je Stockholm zien liggen, allemaal lichtjes, torens, oude gebouwen en weerspiegelde lichtjes op het water. Ook de maan was bijna vol en weerkaatste als een streep op al het water. Middenin het weerkaatste licht voer een zeilbootje richting de horizon. Bovendien was beneden bij het Stadsmuseum een dansvloer neergelegd waar mensen op jaren ’60 muziek dansten en later op nog veel oudere, relaxte saxofoon- en pianomuziek. De combinatie van dit alles was fantastisch en we zijn lang boven blijven staan om van dit unieke moment te genieten. Later wilden we alsnog ergens wat gaan drinken, maar meteen werden we geweigerd om zelfs maar op een terras te zitten, omdat we nog geen 20 waren!

Vrijdagmiddag was er een informatiemarkt op de campus in het gebouw van de Medicinska Föreningen (MF) waar we ons hebben ingeschreven voor een cursus jongleren. Tot nu toe kan niemand van ons jongleren, behalve ik en we zijn allemaal ontzéttend benieuwd hoe het zal gaan. Die avond/nacht hadden we afgesproken met leden van de MF die de introductieweek voor nieuwe KI-studenten organiseren. Vreemd genoeg wilden ze ons er graag bij hebben en wij wilden graag meedoen, ookal kennen we Stockholm nauwelijks en spreken we geen Zweeds. Met de bus zijn we een flink eind ten zuiden van Stockholm gereden, vervolgens nog een kwartier door een verlaten stuk bos gelopen tot we aankwamen bij Solvik, een soort buitenhuisje van de MF. Dit leek rechtstreeks uit de mooiste verhalen en films te komen: een donkerrood houten huisje op een soort heuveltje middenin het bos aan een meer met een steiger. Als niemand geluid maakte, was de stilte oorverdovend: er was niks, maar dan ook echt níks te horen.
Hoewel het huisje zelf uitgerust was met eilandgeweien aan de muur, houten vloeren, plafonds en zelfs een vaatwasmachine, leek de wc uit het jaar 0 te komen: een houten hokje buiten met een bankje en een deksel dat je op moest tillen waarna je meteen kon bestuderen wat je voorgangers hadden achtergelaten.
Typisch Scandinavisch: sauna! Met 8 Nederlanders en ongeveer 20 Zweden in de sauna (met zwemkleding, dat dan weer wel) allerlei liederen gezongen, en niet onbelangrijk: na een tijdje sauna een duik nemen in het ijskoude meer ernaast. Eenmaal in het water kon je de ijzige kou vergeten door om je heen te kijken en te genieten van het mooie uitzicht en jezelf gelukkig te prijzen dat je op deze prachtige plek mocht zijn. Daarna nog wat piano gespeeld en voldaan in ons rode houten slaaphuisje met veranda naar bed gegaan.
De volgende ochtend was het heerlijk wakker worden: de zon die op het meer scheen en de bossen eromheen met het huisje half verscholen tussen de bomen. We hebben er ontbeten met havermoutpap en zijn vervolgens terug naar Stockholm gegaan.

Om aan deze mooie momenten nog eentje toe te voegen: op zoek naar het lesboek van onze Zweedse cursus kwamen we langs een klein voetbalveld waar jongens aan het voetballen waren. Tegen een doelpaal zat een jongen van onze leeftijd met een saxofoon rustige muziek te spelen. Niemand die raar opkeek, niemand die zich ergerde, de jongens bleven vrolijk verder voetballen en de jongen met de saxofoon bleef rustig doorspelen. Op de één of andere manier was dit zo bijzonder, dat we met z’n allen een tijdje moesten blijven staan kijken, luisteren en vooral genieten.

Dit bericht is gepost op 3 september 2007 om 15:27 uur en is geplaatst in Zonder categorie. Je kunt alle reacties op dit bericht volgen via de RSS 2.0 feed. Je kunt een reactie achter laten of trackback vanaf je eigen site.