Mireille @ Karolinska (2007)

Afgelopen week was het vooral studeren, studeren en studeren voor de ‘dugga’ die maandag 17 september in de planning stond. Toch besloten we om op de woensdag nog iets te bekijken in de stad. Het plan was om naar Kulturhuset te gaan, een centrum voor kunst en cultuur midden in Stockholm. Helaas was dit een enorme tegenvaller. We verwachtten nog wel iets aan te treffen wat de moeite waard was om te bekijken, maar slechts één fototentoonstelling kon je bezoeken die ik bovendien niet interessant vond. Daarom besloten we naar Nationalmuseum te gaan (national museum for fine arts), waar we weer gratis in konden als ‘18-jarigen’.

Zondagmiddag was er een diner georganiseerd door Global Friends voor de exchange students op Karolinska. De opkomst was matig vanwege tentamens en toetsen die nog geleerd moesten worden, maar toch was het weer een leuke gelegenheid om mensen uit allerlei landen te spreken. Tijdens het eten heb ik de hele tijd met twee Portugese meisjes en een Iranese jongen zitten kletsen. De Iranese jongen wist trouwens ongelofelijk veel van Nederlands voetbal af: hij was fan van Ajax, spaarde voetbaltijdschriften, wist veel wedstrijden van Nederland met bijbehorend gedrag van de coaches uit z’n hoofd en ging in Iran altijd de Nederlandse wedstrijden in een oranje T-shirt bekijken. Toen we zeiden dat we uit Nederland kwamen, hadden we meteen z’n volledige interesse te pakken. Of hij ooit wel eens in Nederland is geweest? Ik dacht van niet.. Als toetje van het diner, wat overigens koude pastasalade was (ze zijn er hier blijkbaar dol op), was er een soort chocoladetaart met een mix van suiker, brownies en chocoladerozijnen. Sommigen waren er lyrisch over, helaas heb ik er nauwelijks iets van geproefd omdat ik op dat moment hartstikke verkouden was.

Maandagochtend was het dan eindelijk tijd om de dugga te maken. Die middag moest je de gemaakte dugga in een werkgroep zelf nakijken en beoordelen. Met onze Nederlandse maatstaven en verwachtingen van het onderwijs op Karolinska had ik niet verwacht dat de Zweden hier zó makkelijk zouden zijn met het toekennen van punten. Als je het antwoord ongeveer wist, maar niet precies en dus slechts wat in de goede richting had opgeschreven, kreeg je meteen een ‘full score’. Waarschijnlijk was de dugga bedoeld om je aan het studeren te zetten en je te belonen met alvast een paar punten voor het echte tentamen. Ik ben benieuwd hoe streng ze dat uiteindelijk gaan beoordelen. ’s Avonds bij de Zweedse les was het volgens onze docente typisch Zweeds om mensen makkelijk veel punten te geven bij toetsen etc. Ook had ze nog een grappig rijmpje voor ons: ‘Rosar är röda, himmlen är blå. Jag är schizofren, och jag också.’

Dinsdag begonnen onze dagen in het lab. De bedoeling was om bacteriën te kweken en er testjes op uit te voeren. We moesten niet zomaar bacteriën kweken, maar onze eigen bacteriën! Zowel een sample van de neus en keel als één van je darmflora. De neus- en keelsample moesten we ’s middags in het lab zelf of bij elkaar uitvoeren, maar voor de darmflora zou dat een beetje lastig gaan. Daarom hadden we allemaal een paar dagen ervoor een zogenaamde ‘faecal swab’ mee naar huis gekregen. Dat is een steriel wattenstaafje en een steriel buisje met een gel erin die we moesten vullen met onze bacteriën. Hoe je met de ‘swab’ aan je darmbacteriën komt? Er waren twee alternatieven (de rest laat ik aan de fantasie van de lezer over ;)). Die ochtend gaf het her en der nog wat aanleiding tot hilariteit, maar toen we eenmaal de bacteriën op de voedingsbodems hadden gesmeerd en in de incubator hadden gezet, waren we vooral benieuwd hoe we het de volgende dag zouden aantreffen. De labjassen waren overigens ver van wat ik me altijd bij labjassen had voorgesteld. Het waren donkergroene gewaden tot de grond met een paar knopen aan de achterkant en mouwen die strak om je pols zaten. Ik voelde me zoiets als een kruising tussen een chirurg en een priester.

’s Middags wilden Mojca, Leonie en ik naar Kungsträdgården gaan, een plein met bloemen en fonteintjes vlakbij het vertrekpunt van de boten naar de archipel. De bus die we namen, stopte er echter niet en voor we het wisten waren we al richting het zuiden van Stockholm. Omdat we toch een kaart hebben voor al het openbaar vervoer en we op deze manier weer eens iets anders van de stad zouden zien, besloten we te blijven zitten. Ergens in het zuiden van het eiland Södermalm stapten we uit, waar we tot onze stomme verbazing vier andere Nederlanders van onze groep zagen staan! Ze waren op weg naar een muffinfabriek en we hebben ons bij hun aangesloten. De muffinfabriek bleek een klein muffinwinkeltje/restaurantje te zijn met enórme muffins in alle kleuren, geuren en smaken. Na een tijd lang te hebben getwijfeld, had iedereen er eentje uitgekozen die we in een parkje vlakbij heerlijk hebben opgegeten.

Woensdag was onze tweede dag in het lab. Onze bacteriën bleken heerlijk gegroeid te zijn tijdens de nacht en dat was te ruiken ook! De nose sample was niet zo boeiend, de throat sample was iets interessanter, maar vooral de faecal sample was spectaculair. Knalgele kolonies hadden zich ontwikkeld en nadat we een Gram-staining hadden gedaan, kon ik prachtige E. Coli bacteriën onder de microscoop bekijken. Nadat het voorbereidende werk voor de volgende dag gedaan was, zijn Leonie en ik alsnog naar Kungsträdgården gegaan. Het is een groot plein met water, fonteintjes en bloembakken met paarse bloemen. Samen met de strakblauwe lucht en zon leek het ineens weer hoogzomer, hoewel het toch erg koud was door de wind die hier vaak erg guur is. Na ongeveer een maand in Stockholm geweest te zijn, hebben we eindelijk eens enkele toeristenwinkeltjes bekeken vol met Zweedse souvenirs, Vikinghelmen en rendieren.

Donderdag bleken de nieuwe bacteriekweken net zo te ruiken als de oude en zijn we verder gegaan met nieuwe proeven voor te bereiden. ’s Avonds zijn we naar een restaurant gegaan waar we een optreden van onze Zweedse docente wilden zien die naast vertaler en lerares ook zangeres is. De combinatie van een piano, accordeon en contrabas had toch wel iets speciaals en vooral de Franse liedjes vond ik erg mooi.

Op vrijdag, onze laatste dag in het lab, konden we de laatste conclusies trekken uit alle proefjes en testjes. Ik weet nu hoe mijn darmbacteriën reageren op allerlei verschillende antibiotica en welke soorten staphylococcen en streptococcen ik bij me draag. Ik vond het in ieder geval erg leuk dat deze praktische vaardigheden hier in het onderwijs geïntegreerd zijn, in tegenstelling tot in Leiden. De studenten hier bleken niet een automatisch pipet voor de eerste keer vast te houden of niet te begrijpen welke soorten pipetten voor verschillende dingen gebruikt moesten worden. Ook was de groep in tweeën gedeeld, dus hadden we elke dag één dagdeel labwerk en het andere dagdeel vrij. Vrijdagmiddag was er dus na het lab nog tijd om met Mojca en Leonie naar Moderna Museet en Arkitekturmuseet op het eilandje Skeppsholmen te gaan. Zowel het moderne museum als het architectuurmuseum vond ik zeker de moeite waard om gezien te hebben. Volgende week zullen onze dagen er weer heel anders uit gaan zien en bestaan uit colleges, werkgroepen en zelfstudie…

Dit bericht is gepost op 21 september 2007 om 16:11 uur en is geplaatst in Zonder categorie. Je kunt alle reacties op dit bericht volgen via de RSS 2.0 feed. Je kunt een reactie achter laten of trackback vanaf je eigen site.