Mireille @ Karolinska (2007)

Zaterdag 22 september besloten we dan eindelijk naar Skansen te gaan, het openluchtmuseum van Stockholm. Op dit deel van het eiland Djurgården staan allerlei huisjes en gebouwtjes uit de geschiedenis van heel Zweden. Het zijn originele exemplaren die elders zijn afgebroken en hier weer zijn opgebouwd. Zo was er onder andere een oude school, een apotheek, bakkerij en een glasblazer, maar waren er ook veel huizen en een samikamp. Ook is een deel van het park een dierentuin met dieren uit de Zweedse natuur zoals rendieren, elanden, sneeuwuilen, bruine beren en lynxen. Toen we ons brood bij een picknickplaats op gingen eten, bleken er allemaal koolmeesjes rond te vliegen die ontzettend tam waren. Ze gingen op je zitten en aten uit je handen. Verder hebben we nog gekeken hoe een glasblazer een kandelaar maakte en zijn we bezweken voor de overheerlijke geur van de typisch Zweedse kanelbullar die uit een bakkerij kwam.

’s Avonds heb ik bij een corridorparty in de corridor van twee mensen van de groep één of ander vaag dj-spel gespeeld. Je hebt een soort toetsenbord met een draaischijf, vier witte en drie zwarte toetsen en een Japans/Chinees spel met dj-liedjes waarbij je op het juiste moment de juiste toetsen aan moet raken. De jongen was er echt verslaafd aan en meerdere mensen bleken er verslaafd aan te zijn. Trouwens, de geruchten zijn waar: Zweden nemen naar feestjes hun eigen drank mee. Iedereen komt met een plastic zakje in hun handen aanzetten, ze gaan zitten, de tas gaat open en daar komt de drank tevoorschijn. Ze drinken echt alleen maar van hun zelfgekochte spullen en waren soms zelfs verbaasd toen we vertelden dat dit in Nederland vrij apart zou zijn.

Zondag gingen Leonie en ik mee met Global Friends een Stockholm sightseeing boat trip maken. In zo’n platte boot met ramen aan alle kanten zijn we door een deel van de wateren van Stockholm gevaren. De tocht is vrij individualistisch, ookal ben je met een grote groep. Je moet namelijk een koptelefoontje opzetten, een taal uitkiezen en vervolgens vertelt een stem op een bandje je voortdurend wat je ziet. Het was best leuk en we hebben nog het één en ander geleerd over Stockholm. Wat wel begon te vervelen, waren de liedjes die tussen de stukken tekst op het bandje stonden. Het repertoire was nogal beperkt en na drie keer dezelfde volgorde van intro’s te hebben gehoord, werd de vierde keer echt niet beter..
Meteen daarna zijn we ook meegegaan naar Aquaria, Vattenmuseet (watermuseum). Het was een soort Sea Life, maar dan vrij klein met allerlei exotische en minder exotische vissen. Ook was er een tropisch regenwoud met vissen waar dag en nacht werden afgewisseld en het echt ging regenen. Helaas begrepen we niks van het verhaal over het voeren van de vissen of de leefwijze van de haaien. Er was een klein gangetje waarin je als het ware ‘door’ een groot aquarium heen kon kruipen. Hoewel we eigenlijk alleen maar kinderen tot een jaar of vijf erdoorheen zagen gaan, hebben we toch eigenwijs onze schoenen uitgetrokken en zijn er ook eventjes gaan zitten.

Dinsdag 25 september besloten Mojca, Leonie en ik om ’s avonds naar een volksdansles te gaan nadat we een advertentie in de bibliotheek van Karolinska hadden zien hangen. Dus daar stonden we dan, in een clubgebouwtje in het noordoosten van Stockholm, temidden van allemaal volwassenen/ouderen die enthousiast in het Zweeds aan het praten waren. We voelden ons er nogal verloren bij staan, maar eenmaal begonnen, bleek het eigenlijk best leuk te zijn. De mensen waren ontzettend aardig voor ons, we werden van alle kanten geholpen en hebben op het laatst soms drie keer dezelfde uitleg gekregen van allerlei verschillende mensen. We dansten in paren of in een kring en het was de bedoeling om steeds door te wisselen. Dus ik heb met mannen variërend van 30 tot misschien wel 70 jaar Zweedse volksdansen gedanst en na tijd bij de gevorderde groep nog met een man de polka staan hossen. Ookal was het niet echt wat we voor ogen hadden toen we erheen gingen, we hebben ons toch stiekem wel prima vermaakt. We hebben ze maar voorzichtig en heel vriendelijk duidelijk gemaakt dat we toch écht niet meer terug zouden komen…

Woensdag 26 september was het ‘idrottsdag’, oftewel een sportdag! Helaas waren de exchange students buitengesloten wat betreft het krijgen van informatie, dus dinsdagavond kregen we via via nog een Zweedse informatiemail waar ik niet erg veel van begreep. Bovendien moest je voor de meeste dingen gewoon betalen, dus besloten de meesten van ons een dagje vrij te nemen. We zijn ’s middags naar het wisselen van de wacht (Changing of the Guards) geweest bij the Royal Palace in Gamla Stan. Ik kon me niet voorstellen dat dit 45 minuten ging duren, maar toen we er kwamen, bleken er toch al veel mensen te staan. Na een toespraak hoorden we muziek: er kwam een heel fanfarekorps aanzetten! Erachteraan liepen de nieuwe guards netjes in de maat. Het hele spektakel bestond uit gecommandeer, houdingen, marcheren, rituelen en veel muziek en choreografieën van het korps dat heel goed en superstrak georganiseerd was. Toen het was afgelopen en we weg wilden lopen, zagen we de leden van het korps ergens allemaal kletsen en napraten. We gingen er leuk tussenlopen; het bleken hele jonge mensen te zijn! Waarschijnlijk allemaal net zo oud als wij, ook waren er in ieder geval 6 meisjes bij. Nadat ze hun instrumenten op de grond hadden neergezet, bleken ze op een groepsfoto te gaan! Het neerzetten koste veel tijd en in die tijd namen veel Japanners/Koreanen van de gelegenheid gebruik om er vrolijk tussen te gaan staan en foto’s van elkaar te maken.

’s Avonds was onze laatste Zweedse les en iedereen heeft de test (die wel érg simpel bleek te zijn) ruimschoots gehaald.

Zaterdag was in het gebouw van de MF het Introgasque, wat één van de grootste feesten van het jaar schijnt te zijn. Samen met Leonie wilde ik de bus nemen, maar we bleken niet de enige te zijn: de bus zat vol met Zweden van Karolinska die lallend en zingend na allerlei pre-party’s ook naar de MF wilden. De rij voor het feest was gigantisch en de rij bij de garderobe was één van de meest chaotische die ik ooit heb gezien (al helemaal hier in Zweden, waar voordringen echt niet door de beugel kan). Een uur en enkele blauwe plekken later, konden we éindelijk naar binnen. Leonie en ik vonden de muziek niet echt geweldig en omdat we nog baalden van de rijen, besloten we ons eigen feestje te bouwen en zijn aan de rand van de dansvloer gaan springen en dansen en hebben het toch erg naar onze zin gehad :-).

(deel 2 en de foto’s volgen later!)